Elke tocht waar een hardloper aan begint, heeft iets magisch. Hij begint lang voor de start van een wedstrijd en gaat nog lang door nadat de finishlijn is gepasseerd. Hardlopen draait niet alleen om de kilometers die je maakt – het draait om de vroege ochtenden, de pijn in je benen, de interne strijd die je levert, de onvermoeibare overtuiging dat je iets najaagt dat groter is dan jijzelf. En, heel belangrijk, het gaat over de gemeenschappen die door deze ervaringen ontstaan.
Dat gold zeker voor de negen hardlopers die we volgden tijdens een 548 km lange tocht door Nevada en Californië. Naast het feit dat de lengte van hun tocht afmattend was, liep hun route ook nog eens door enkele van de meest onherbergzame gebieden ter wereld: onder meer door Death Valley, algemeen beschouwd als de heetste plek op aarde. Onder zulke omstandigheden is de band tussen mensen het belangrijkst. Zo’n tocht is meer dan alleen een fysieke krachtproef; het is een prachtige, ongepolijste ode aan moed, verbondenheid en bereiken wat haast onmogelijk lijkt.